En toen kon ik echt niet meer verder…

In 2020, toen heel Europa door de Covid pandemie op zijn kop stond, ging ik met mijn partner op Pelgrimstocht naar Rome. We hadden er lang naar uitgekeken en hadden de tocht drie maanden moeten uitstellen vanwege de lockdown. Op de dag van vertrek werden we uitgezwaaid door vrienden en familie. De eerste dagen voelden we ons nog een beetje vreemd en onwennig, maar het werd een geweldige tocht met enorm veel waardevolle ontmoetingen en ervaringen. Een peesontsteking in mijn linker enkel liet zich helaas al in de eerste week voelen. Ik vond dat ik mij als Pelgrim niet moest laten kennen, dus ik liep elke dag ondanks de pijn ‘gewoon’ door.

In Midden-Frankrijk liep de pijn steeds verder op en ook de temperatuur liep op tot 39 graden. Op dag 29 vertrokken we vanwege de hitte om 6 uur ’s ochtends, maar nog voor het middaguur was de pijn zo heftig dat ik letterlijk niet verder kon lopen. De laatste kilometers zijn we naar onze overnachtingsplek gelift. Ik belde mijn fysiotherapeut in Nederland. Hij vertelde dat herstel van een ontstoken pees zeker een paar maanden zou duren en gaf adviezen om de symptomen te verlichten. We hielden een paar dagen halt met veel koude voetbaden en ibuprofen. Na drie dagen gaf ik het sein dat we weer verder konden. Van herstel was geen sprake, van pijn geleidelijk aan steeds meer. Aan het einde van ieder dag strompelde ik steeds naar het overnachtingsadres. Op dag 55 vertrokken we uit Lausanne in Zwitserland en halverwege de ochtend was de pijn zo hevig dat ik echt niet meer verder kon. We hadden crisis overleg op een muurtje aan het prachtige meer van Genève  Wat gaan we doen? Gaan we verder of gaan we terug? Pas op dat moment was ik zo ver heen dat ik niet anders kon dan erkennen dat ik echt niet meer verder kon en dat ik hulp nodig had. Ik ben die dag nog wel voortgestrompeld tot de volgende stad en heb daar meteen een afspraak gemaakt bij een kliniek. De volgende dag kon ik terecht bij een voetspecialist en bij een fysiotherapeut. Ik legde uit dat ik op weg was naar Rome en dat ik in ieder geval over de Alpen heen wilde. Ik kreeg extreme ontstekingsremmers voorgeschreven en een fysio behandeling. De ontstekingsremmers mocht ik maar 6 dagen gebruiken en ze hielpen enorm. Ik kwam over de Alpen en de rest van de tocht bleef de pijn met lichtere ontstekingsremmers dragelijk. Precies vier maanden nadat we werden uitgezwaaid kwamen we aan in Rome.

Het Sleutelmoment was voor mij het moment dat ik moest erkennen dat ik het zelf niet meer kon oplossen en dat ik hulp moest zoeken, toen pas kon de situatie worden opgelost. Misschien ken jij ook momenten waarin je het zelf niet meer aankunt en waar je hulp nodig hebt. Dat kan medische hulp zijn, maar het kan ook zijn dat je uit balans bent geraakt en niet meer weet hoe je verder moet. In zo’n situatie denk ik graag met je mee in een vrijblijvend gesprek of een wandeling.